Džordž III postao je kralj Velike Britanije i Irske 1760. godine i vladao je sve do 1820. Iako je u narodu bio cijenjen i vodio uspješne vojne kampanje tokom Napoleonovih ratova, Džordž je ostao upamćen kao ludi kralj koji je izgubio Ameriku.

Džordž Vilijam Frederik bio je treći monarh iz dinastije Hanover i prvi koji je rođen na tlu Engleske. Budući da mu je otac preminuo relativno mlad, Džordž je krunu naslijedio od svog djeda Džordža II kada je imao 22 godine, piše Kurir Stil.

Godinu dana poslije krunisanja, kralj Džordž se oženio Šarlotom Meklenburg-Štrelic, kćerkom njemačkog vojvode Karla Luisa Frederika Meklenburga. Par se prvi put sreo na dan vjenčanja, a kasnije su iz braka dobili mnogo djece.

Ovaj simptom, kao i napadi koji podsjećaju na psihozu ili delirijum, uobičajeni su kod ljudi koji pate od porfirije.

Tokom napada, ludi kralj bi, navodno, satima razgovarao s različitim predmetima i hodao okolo potpuno nag, a poslije napada je morao da primi morfijum kako bi ublažio nepodnošljivi bol koji je osjećao.

Dugo se vjerovalo da je ludilo kralja Džordža bilo izazvano porfirijom. Međutim, istraživanje sprovedeno 2013. godine na Univerzitetu Svetog Đorđa u Londonu pokazalo je da je kralj zapravo patio od mentalne bolesti.

Istraživači su analizirali pisma koja je pisao tokom akutnih epizoda i zaključili da se stil pisanja iz perioda kad je imao napade drastično razlikovao od onog kad se dobro osjećao.

Pisma nastala za vrijeme napada imala su neuobičajeno duge rečenice i kompleksan rječnik – osobine koje se danas mogu primijetiti u govoru i pisanju pacijenata oboljelih od psihijatrijskih bolesti s maničnim fazama, kao što je, na primjer, bipolarni poremećaj.

Još jedan argument koji potkrepljuje ovu teoriju jeste činjenica da kraljeva medicinska dokumentacija pokazuje da je za vrijeme napada bio tretiran biljkom lincurom. Unošenjem ove biljke u organizam, mokraća dobija ljubičastu boju, pa je simptom koji je nekada ukazivao na porfiriju zapravo bio samo propratni efekat tadašnjih lijekova.

(Kurir Stil)