Srpska pravoslavna crkva i njeni vernici danas slave Svetog Tarasija, carigradskog patrijarha, velikomučenika koji se borio protiv ikonoboračke jeresi.

Rođen je u Carigradu, učio književnost i filozofiju, a njegov britak um i obrazovanje doveli su ga do samog cara, pa je postao njegov savjetnik i senator.

Kada se tadašnji patrijarh, nemoćan da proslavi pravoslavno poštovanje ikona, brzo razbolio i umro, car izražava želju da se tog čina prihvati Tarasije i pomogne pobjedi pravoslavlja nad jeresima.

Pod njim je sazvan VII vaseljenski Sabor u Nikeji 787. godine, gdje se osudilo ikonoborstvo i povratilo i utvrdilo poštovanje svetih ikona.

Tarasije je bio vrlo milostiv prema siromašnima, gradio im je skloništa, obezbjeđivao hranu, toplu odjeću, sklanjao ih sa ulice…

U hrišćanskoj tradiciji navodi se da su ga pred smrt vidjeli kako odgovara demonima govoreći: „Nisam kriv u tome grehu! Nisam kriv ni u tom grehiju!“, dok je god imao glasa.

Predanje kaže da mu je lice zasvijetlilo kao Sunce kada je izdahnuo.

– Istina stvari objavi te stadu tvome kao pravilo vjere, obrazac krotosti i učitelja uzdržanja. Zbog toga si smirenjem stekao visoke počasti, a siromaštvom bogatstva: Oče Tarasije, moli Hrista Boga da spase duše naše.