Iako zvuči kao šala, postoje mjesta na svijetu gdje je umiranje "zabranjeno". Dva mala grada, jedan u sunčanoj Španiji, a drugi u ledenom arktičkom krugu, provode ovu neobičnu zabranu iz vrlo praktičnih razloga.

Ovaj zakon daje potpuno novo značenje pojmu “smrtna kazna”.

Lanjarón: Andaluzijski grad u kojem je umiranje zabranjeno

U Lanjarónu, malom selu u provinciji Granada u Andaluziji, stanovnicima je već više od 25 godina zabranjeno da umru. Ovo neobično pravilo uveo je bivši gradonačelnik Hose Rubio 1999. godine, a nedavno ga je ponovo spomenuo i New York Post.

Te godine, Rubio je izdao zvanični proglas u kojem je pozvao građane da “maksimalno brinu o svom zdravlju kako ne bi umrli dok gradska uprava ne pronađe zemljište pogodno za vječni počinak naših pokojnika”. U dekretu je jasno pisalo: “Ovim se zabranjuje umiranje u Lanjarónu.”

Razlog je bio krajnje pragmatičan – lokalno groblje bilo je potpuno popunjeno, a problem prenapučenosti trajao je godinama. Njegovo rješenje bilo je domišljato i pomalo ironično. “Ja sam samo gradonačelnik. Iznad mene je Bog, koji, na kraju krajeva, upravlja svime”, izjavio je Rubio tada, dodavši da su građani zabranu prihvatili sa smislom za humor.

Danas, 26 godina kasnije, Lanjarón još uvijek ima samo jedno groblje unutar opštinskih granica. Osim ove bizarne zabrane, selo je sasvim normalno mjesto, poznato po izvorima mineralne vode i wellness turizmu. U posljednje vrijeme postalo je popularno i među generacijom Z na TikToku, kao tiha alternativa prenapučenim destinacijama poput Barselone i Majorke.

Longyearbyen: Norveški grad u kojem tijela ne trule

Lanjarón nije jedini grad sa zabranom umiranja. U Longyearbyenu, naselju u Norveškoj unutar arktičkog kruga, ova zabrana postoji još od 1950. godine – ali iz potpuno drugačijeg, naučno zasnovanog razloga.

U 20. vijeku istraživači su otkrili da se tijela pokojnika, zbog permafrosta i subarktičke klime, uopšte ne raspadaju. Očuvana tijela predstavljala su rizik, jer su naučnici iz nekih od njih uspjeli izvući čak i žive uzorke virusa španske gripe iz 1917. godine.

Zbog straha od mogućeg širenja davno zaboravljenih bolesti, gradsko groblje zatvoreno je za nove sahrane, a stanovnicima je zabranjeno da umru u mjestu – oni koji se teško razbole prevoze se na jug Norveške.