Kada bi sve fudbalere iz uže i šire porodice Raca iz Bok Jankovca kod Gradiške svrstali u jednu ekipu, bio bi to tim za respekt.

Dvojica Raca su ostvarili zavidne internacionalne karijere, treći igra premijerligaški fudbal u BiH, nekoliko ih tek stasava.

Među Racama je bilo i sjajnih vezista, štopera, ali i golmana. Kao po običaju karijere su im duge, a jedan od njih, Aleksandar Raca, je promijenio sport i još uvijek osvaja medalje i dobija aplauze.

„Saša Raca je dugo igrao u Zemunu, ostvario je odličnu karijeru u Kini i na Kipru. On bi bio kapiten selekcije Raca. Darko, moj rođeni brat, igrao je za Kozaru, Orašje, tuzlansku Slobodu, Čelik, Sarajevo, ČSK i Apatin. Nastavio je u Švedskoj. I ja sam kao fudbaler na dresu nosio prezime Raca“, priča Aleksandar, danas sjajan atletičar na srednje i duge staze.

Saša Raca je jedan od najuspješnijih gradiških sportista. U tri navrata je proglašavan za sportistu godine, nastavio je sjajnim radom kao sportski radnik, trener i pedagog, a njegovim sinovima Aleksi i Maksimu smiješi se sjajna karijera. Na čelu je škole fudbala „Stars“, škole koja je već iznjedrila nekoliko sjajnih fudbalera.

Aleksa Raca je veliki talenat. Prošao je kozarinu školu fudbala, nakon Zvijezde 09 i tuzlanske Slobode sada je u Mostaru, nosi dres „rođenih“. O Maksimu smo već pisali kao o sjajnom ribolovcu i učeniku, ali i Maksim grabi u fudbalu dugim koracima.

I Aleksandrov otac Branko Raca je igrao fudbal. Imao je dugu karijeru, igrao je do četrdeset i pete godine i nije mijenjao klub. Sjajan fudbaler bio je i Sašin otac Pante Raca.

„Moj otac Branko je igrao cijelo vrijeme za nekadašnji klub koji se zvao FK Veterani. Bio je disciplinovan i stvarno je dugo igrao. Stric Pante je takođe igrao za Veterane, a jedno vrijeme i za susjedni Mačkovac“, potvrđuje Aleksandar, koji je promijenio više klubova u banjalučkoj regiji.

Kada je vidio da u ovdašnjem fudbalu nema mnogo novca prešao je u atletiku. Počeo je na polumaratonu u Banjoj Luci. Iza sebe ima preko 200 zvaničnih trka širom Evrope.

„Trčao sam u Sarajevu, Mostaru, Tuzli, zatim u Hrvatskoj, Austriji, Mađarskoj, Srbiji, Bugarskoj, Sloveniji, Italiji, Njemačkoj, nema gdje me nije bilo. Organizovao sam i devet trka u Gradišci, šest zvaničnih polumaratona i tri humanitarnme trke. Gradiška je sve doskora bila na evropskoj atletskoj mapi“, tvrdi Raca.

Ovo nije sve kada su u pitanju sportisti Race. Danijela Nežić, djevojački Raca je predsjednica ŽKK Kozara, inače premijerligaša BiH. Lani je bila i najbolji sportski radnik Gradiške.

Nekoliko je mladih sportista iz porodice Raca, koji treniraju košarku, odbojku i druge sportove, pa je sigurno da će ovo prezime još dugo potrajati na sportskim terenima ne samo BiH, već i onim internacionalnim.