Kakva li loša karma prati ovaj gradić ispod Lovćena, koji se hvali svojim kulturnim nasleđem i poznatim precima?! Ovo je sigurno pitanje za demografe, psihologe, kultorološka i druga istraživanja.

Zločin na Cetinju Gori, u kojem je Aco Martinović (47) juče ubio 12 osoba, šokirao je sve građane te zemlje, ali i podsetio na sličan masakr koji se desio 12. avgusta 2022. godine, kada je Vučko Vuk Borilović (34) u svom krvavom piru ubio deset, a ranio šest osoba.

Najprije je ubio svoje podstanare Natašu Martinović (35) i njene sinove Marka (7) i Mašana (11). Potom je nastavio da sije smrt po komšiluku. Izašao je na ulicu i nasumično pucao na prolaznike.
U masakru su tada, osim troje Martinovića ubijeni Rajko Drecun (56), njegovi roditelji Danica (74) i Dimitrije (81), sestre Aleksandra (52) i Danijela Radunović (51), Goran Đurišić (54) i Milan Martinović (37). Povrede su zadobili Filip Đurković, Aleksandar Drecun, Slavica Zvicer, Mileva Ramadanović, Darinka Čelebić i policajac Ljubiša Maksimović.

Iako je prijavljen policiji, on je odbio da se preda te je pucao i ranio jednog od policajaca, ali i na osoblje hitne pomoći.

Kako su pisali crnogorski mediji, u razmeni vatre je ranjen policijski službenik, dok je Borilović ubijen. U pucnjavi na Borilovića je učestvovao i Neno Kaluđerović, ali je, a istraga utvrdila da njegov hitac nije bio poguban po masovnog ubicu.

Borilović je nekoliko dana prije zločina odveo je ženu i djecu na more kod tasta u Radoviće, a on se vratio na Cetinje.

Komšije su rekle da je Borilović bio nepovjerljiv prema komšijama koje je godinama poznavao te je pokazivao znakove paranoičnog ponašanja.

Vučko Borilović, poznat i kao Vuk, rođen je 21. novembra 1988. godine na Cetinju. Školovao se u rodnom gradu i u Beogradu. Radio je kao konobar, a bio je i lovac. Nije imao krivični dosije. Bio je oženjen i otac troje djece. Bio je član opštinskog odbora socijaldemokrata u Cetinju, a prethodno se liječio u psihijatrijskoj bolnici u Kotoru.

Nakon zločina, kuća masovnog ubice na Cetinju mu je spaljena.

Ubijeni bombom sa drveta

Nepune dvije godine kasnije, 21. juna ove godine, Cetinje je ponovo bilo poprište, ovog puta mafijaške likvidacije.

U bombaškom napadu na Cetinju stradali su Petar Kaluđerović (20) i bivši bokser Dragan Roganović (36), navodno bliski "škaljarskom klanu", a ranjene su još tri osobe.

U blizini Sportskog centra na Cetinju, to jutro oko 09.10 časova, usljed aktiviranja eksplozivne naprave, dvije osobe su poginule, dok su tri lica povređena.

Utvrđeno je da se radi o eksploziji jače razorne moći, za koju se sumnja da je bila zakačena za obližnje drvo. Kako se sumnja, njihovu likvidaciju naručili su pripadnici "kavačkog klana".

Detonacija je odjeknula sedamdesetak metara od osnovne škole, kada je daljinskim upravljačem aktivirana eksplozivna naprava, nakon što su se parkirali i izašli iz blindiranog „mercedesa" Dragan i Petar. Bomba je bila velike razorne moći i postavljena na drvo ispred Sportskog centra.

Likvidiran iz snajpera dok je ručao

Tri mjeseca kasnije, 27. septembra prošle godine Vasko Lješković (37), vispokopozicionirani pripadnik "škaljarskog klana" , ubijen je dok je sjedio za stolom i ručao u dvorištu porodične kuće na Cetinju. Lješkovića je likvidirao snajeprista koji je pucao sa brda udaljenog oko pola kilometra od njegove kuće.

Kako je utvrđeno, hicem je pogođen dok je bio za stolom.

Iz Uprave policije je saopšteno da je cetinjskoj policiji je tog dana oko 15.25 časova prijavljeno da se u dvorištu kuće u tom gradu, koja je ograđena visokim betonskim zidom, nalazi osoba za koju se sumnja da je u besvjesnom stanju.

Žarko pobjegao zbog krvne osvete

Glumac Žarko Laušević, koji je ubio dvojicu mladića u Podgorici, takođe je sa Cetinja. Rođen je 19. januara 1960. godine na Cetinju. Bio je uspješan glumac kada su njega i njegovog pet godina starijeg brat Branimira, zvanog Mili, 31. jula 1993. godine, napadnuti su od grupe huligana u blizini podgoričkog lokala „Epl". Tom prilikom je Žarko iz svog pištolja CZ-99 usmrtio napadače, a teško ranio još jednu osobu, dok je ovaj prilazio da se pridruži napadačima. Osuđen je na 13 godina zatvora zbog dvostrukog ubistva. Ta je presuda, nakon žalbi, potvrđena 1994. godine.

Kaznu je izdržavao u Spužu i Požarevcu. Nakon ukidanja presude od strane Saveznog suda, po ponovnom pretresu februara 1998. godine, kojim je predsedavala sudija Svetlana Vujanović, izrečena mu je kazna od 4 godine zatvora zbog dvostrukog ubistva u prekoračenju nužne odbrane. Budući da je u tom trenutku već izdržao 4,5 godine, pušten je na slobodu.

Vrhovni sud Crne Gore je, po žalbi tužioca 30. marta 2001. godine, tu odluku o kazni preinačio i izrekao kaznu od 13 godina zatvora. Dana 3. jula 2009. godine, saopšteno je da je Laušević uhapšen u Sjedinjenim Američkim Državama zbog boravka u SAD bez vize i da se razmatra njegova ekstradicija Srbiji po međunarodnoj potjernici koja je raspisana 2002. godine na zahtjev Trećeg opštinskog suda u Beogradu. Dana 14. septembra 2009. godine, sud u Njujorku donio je odluku o ukidanju pritvora Lauševiću.

Godine 2011, objavio je knjigu "Godina prođe dan nikad". Septembra 2013. iz štampe je izašla "Druga knjiga".

29. decembra 2011, pomilovao ga je predsednik Republike Srbije Boris Tadić. Srpski pasoš uručio mu je 1. februara 2012. ministar unutrašnjih poslova Ivica Dačić u Njujorku.

Preminuo je 15. novembra u 63. godini, od karcinoma pluća.

Posljednji krvni osvetnik

Nikola Kaluđerović (82), jedan od najpoznatijih crnogorskih krvnih osvetnika koji je zbog ubistva sina jedinca Željka (23) usmrtio brata ubice i još jednog mladića, preminuo 15.oktobra 2020. na Cetinju.

Odležao je devet, a od 1993. ćeliju je dijelio sa poznatim glumcem Žarkom Lauševićem, koji je takođe robijao zbog dvostrukog ubistva. Laušević ga je čak pomenuo i u svojoj knjizi "Godina prođe, dan nikada", u kojoj je opisivao dane u zatvoru. Kaluđerović je nakon puštanja iz zatvora za medije pričao da je morao to učiniti i da je danima tragao za ubicom.

- Kod mene se to moralo desiti. Ja sam to morao učiniti. Nije bilo oproštaja. Samo se čekao momenat, ali nije bilo lako ni ubiti. Danima sam tražio ubicu. Jurio sam ga po Beogradu, Hrvatskoj, Italiji - pričao je Kaluđerović za medije.

Nikolin sin Željko završavao je Kulturološki fakultet i imao samo 23 godine kada je ubijen avgusta 1987. ispred kafića "Čarli" na Cetinju. Mediji su pisali da su se potukli momci iz familije Šoć sa braćom Grdinić. Željko je pošao da razvađa i stradao je od metka Rada Grdinića. Podlegao je ranama tri dana kasnije u podgoričkoj bolnici.

U ispovijesti za medije, Nikola Kaluđerović je govorio da zbog svega nije imao mira. Znao je da je njegov sin nevin. Iz zatvora je izašao Rajko Grdinić zvani Hladni, brat Radov, koji je takođe učestvovao u tuči. Godinu i po dana poslije ubistva sina i praćenja Grdinića, 21. januara 1989, Nikola ga je ubio na Svetom Stefanu ispred lokala "Orion". Kada je pucao, puška je zaglavila, usljedilo je rvanje na smrt i Nikola je uspio da savlada Grdinića i ubije ga. U pucnjavi je ranjen i Dragan Šofranac, koji je bio u društvu sa Grdinićem. Šofranac je poslije dvadeset dana dobio sepsu i umro.

Kaluđerović je ubrzo uhapšen, a zbog dvostrukog ubistva, iz bezobzirne osvete, osuđen je na 20 godina zatvora. Njegovo suđenje prvi je sudski proces koji je prenošen putem televizije širom Jugoslavije.

BONUS VIDEO: