Religija

VJEROVANJE ZA DANAŠNJEG SVECA NOSI STROGU POUKU Ovu vrstu posla nikako ne treba raditi

Srpska Pravoslavna crkva i njeni vjernici danas, 1. aprila po gregorijanskom, a 19. marta po crkvenom kalenadru proslavlja Svete mučenike Hrisanta, Dariju i druge, Svetog mučenika Panharija i Prepodobnog Simeona Dajbabskog

Autor: dijana.macura

01.04.2025.06:55

STANJE NA PUTEVIMA Obustava saobraćaja na pojedinim dionicama

Prethodna vijest

NEMOJTE SE TUŠIRATI UJUTRU Ljekar objašnjava zašto je ova navika loša za naše zdravlje, evo koje vrijeme je najbolje

Sledeća vijest

Ovaj Hrisant bio je jedinac sin nekoga velikog boljara Polemija, koji se preselio iz Aleksandrije u Rim. Kao sin bogatih roditelja Hrisant izuči sve svjetske škole imajući najučenije ljude za učitelje.

No svjetska mudrost zbuni ga i ostavi u neizvesnosti, šta je istina. I on tugovaše zbog toga. No Bog koji o svima i svemu promišlja ublaži tugu njegovu: do ruku mladoga Hrisanta dođe napisano Jevanđelje i djela apostolska. Pročitavši to Hrisant bi obasjan istinom.

No on željaše učitelja, i nađe ga u licu nekoga Karpofora, sveštenika, koji ga i nastavi i krsti. No to se ne dopadne ocu njegovom, koji sve pokuša da bi ga odvratio od vjere Hristove. Ne uspjevši ništa, zli otac ga najpre htjede razvratiti zatvarajući ga sama sa bestidnim djevojkama. No Hrisant pobedi samoga sebe i u tome, i održa se u čistoti. Tada ga otac primora da se oženi neznabožačkom djevojkom Darijom. No Hrisant savjetova Dariju da i ona primi vjeru Hristovu i da žive kao brat i sestra, premda prividno u braku. Kada mu umre otac, Hrisant poče slobodno ispovedati Hrista i živeti po hrišćanski, i on i sav dom njegov.

U vrijeme cara Numerijana biše i on i Darija strašno mučeni zbog vjere. No i sam mučitelj Klavdije, vidjeći strpljenje ovih česnih mučenika i čudesa koja se projaviše pri njihovom mučenju, primi vjeru Hristovu sa cijelim domom svojim. Zato i Klavdije bi utopljen u vodu, oba sina mu posječena, a žena mu na gubilištu, očitavši molitvu, izdahnu. Darija toliko bi istrajna u mukama, da neznabošci vikahu: Darija je boginja! Najzad bi naređeno te Hrisanta i Dariju zasuše kamenjem u jednom dubokom rovu.

Na tom mjestu docnije podiže se crkva. Blizu toga rova bi neka pećina, u koju se jednom sabraše neki hrišćani na molitvu i pričešće u spomen svetog mučenika Hrisanta i Darije. Saznavši za ovo, neznabošci navališe te zatvoriše ovu pećinu, i tako smrću oteraše te hrišćane iz ovoga svijeta u bolji svijet, gdje Hristos Gospod caruje u vječnosti. Ovi slavni mučenici, Hrisant i Darija, i ostali s njima, među kojima Diodor sveštenik i Marijan, đakon, postradaše za Hrista u Rimu 283. i 284. godine.

Sveti mučenik Panharije

Rodom iz Vilapate u Germaniji. Bio visoki činovnik na dvoru cara Dioklecijana i Maksimijana. Najprije se odrekao Hrista, no usavjetovan majkom i sestrom, on se povrati vjeri Hristovoj i za nju pogine 302. godine.

Prepodobni Simon Dajbabski

Sveti Simeon je rođen 1854. godine na Cetinju, u donjokrajskom bratstvu Popovića kao mali Savo. Osnovno školovanje završio je na Cetinju. Kasnije se obrazuje u Kijevskoj Bogosloviji a potom i u tamošnjoj Duhovnoj akademiji, nadahnjujući se životima i podvizima osnivača i prepodobnih otaca Kijevske Lavre.

U Kijevu je zamonašen u rukopoložen u čin jeromonaha, a 1888. godine vraća se na Cetinje, gdje mu je određena služba Božjeg služitelja u manastiru Svetog Nikole na Vranjini, a godinu dana kasnije i u manastiru Ostrogu, gdje je bio i predavač u tamošnjoj monaškoj školi, koju je pokrenuo Mitropolit Mitrofan Ban.

Na osnovu čudesnog viđenja, koje mu je Bog otkrio, jeromonah Simeon je inicirao gradnju crkve na mjestu današnjeg manastira Dajbabe krajem 19. vijeka. Ostatak svog života jeromonah Simeon je proveo služeći novootkrivenoj Dajbabskoj Svetinji, a tu ga je, kao dajbabskog jeromonaha, posjetio arhimandrit Justin Popović, veliki srpski teolog, koji j,e takođe, današnjom odlukom Svetog Arhijereskog Sabora SPC, zajednosa Svetim Simeonom, pribrojan Hristovim Svetiteljima.

Sveti Simeon Dajbabski upokojio se u Gospodu 1. aprila (po Gregorijanskom kalendaru) 1941. godine. Njegove prepodobne mošti su otkrivene na 55. godišnjicu od njegovog upokojenja 1996. godine u manastiru Dajbabe, nastojanjem Njegovog Visokopreopsveštenstva Arhiepiskopa Cetinjskog Mitropolita Crnogorsko-primorskog G. Amfilohija, brojnog sveštenstva i vjernog naroda, poklonika Dajbabskog manastira.

Od tada pa do danas, svake godine se na dan starčevog upokojenja održava veliki sabor u manastiru Djababe. Prepodobni Simon Dajbabski je kanonizovan 29. aprila 2010. godine, na popodnevnom zasedanju Svetog Arhijerejskog Sabora Srpske Pravoslavne Crkve.