Vojnu akademiju je završio u Beogradu za vrijeme Obrenovića, a kao gardijski poručnik na dvoru učestvovao je u Majskom prevratu.

Kasnije se razišao sa zaverenicima i od grupe oficira vjernih tada prestolonasljedniku Aleksandru oformio Belu ruku kao protivtežu Crnoj koje je prethodno bio dio. Kao major je učestvovao u Balkanskim ratovima i Prvom svjetskom ratu, kada je služio kraju Petru. Toliko je bio blizak prestolonasljedniku da ga je ovaj 1917. godine postavio za komandanta Kraljeve garde, a šest godina kasnije i za divizijskog generala.

Nakon uvođenja Šestojanuarske diktature, sada kralj Aleksandar ga imenuje sa predsjednika Ministarskog savjeta, odnosno Vlade Kraljevine Jugoslavije. Tu funkciju je obavljao kao član Jugoslovenske radikalne seljačke stranke, koja će nešto kasnije promijeniti ime u Jugoslovenska nacionalna stranka i koja je zapravo sve do atentata u Marseju bila jedina legalna stranka u zemlji.

Živković iz zemlje bježi 1941. godine; bio je dio jugoslovenske izbjegličke vlade Miloša Trifunovića, a tokom tog perioda je podnio plan da se stvori vojska slična vojsci Slobodne Francuske, koja bi se iskrcala na dalmatinskoj obali. Nakon pobjede Tita i njegove Narodnooslobodilačke vojske pripremao je kontrarevolucionarne akcije, u Jugoslaviji je u odsustvu osuđen na smrt, a umro je u Parizu 1947. godine.

Gej afera u kraljevskoj porodici: Princa Đorđa zatvorili u ludnicu, pričalo se da je volio velikog srpskog matematičara

Dio koji se odnosi na ovaj zanimljivi uvid u to da je čak i u vojski Kraljevine Srbije bila prisutna homoseksualnost, prenosimo u cjelosti:

"ORGIJE PIJANOG MAJORA"

Petar Živković (1879-1947) je rođen u Negotinu, a umro je u Parizu. U majskom prevratu imao je neznatnu ulogu (trebalo je da otključa kapiju dvora, što mu je jedva uspjelo), ali je ipak kasnije bio prihvaćen kao zavjerenik.

Posjedovao je niz kompromitujućih dokumenata o (budućem kralju) Aleksandru i tako ga vezao za sebe, postavši vođa Aleksandrove kamarile koja je kasnije nazvana 'Bela ruka'.

Pred kraj srpsko-bugarskog rata protiv Turske, major Živković je bio određen da komanduje konjicom Timočke divizije. Poslije pobjede srpske vojske kod Kumanova, njegova jedinica je poslata da sa Drugom armijom pomogne Bugarima da osvoje Jedrene. Kako je konjica u opsadama neupotrebljiva, Živković i njegovi oficiri su časove i časove provodili u pijančenju i orgijama. Jednog dana je jedan lijepo građeni konjanik saopštio svom pretpostavljenom da ga je major Živković njaterao da bude 'aktivni partner u homoseksualnom odnosu sa njim'. Komandant Druge armije Stepa Stepanović je zatražio da Živković bude izveden pred vojni sud. Živković se obratio Apisu i ovaj mu je velikodušno pomogao 'kako se ne bi ukaljala čast srpske vojske'. Živković je Apisu ovo dobro vratio tako, što je na zahtjev regenta Aleksandra 'namjestio' Solunski proces.

Kada je 6. januara 1929. godine kralj Aleksandra suspendovao tzv. Vidovdanski ustav, svog vernog Petra Živkovića je postavio za predsjednika vlade. Od 1931., Živković je, opet na zahtjev kralja, osnovao dvorsku opozicionu Jugoslovensku nacionalnu stranu u kojoj mu je pomoćnik bio Svetislav Hođera, piše u knjizi "Knez Pavle: Istina o 27. martu".