MAPIRANA 322 MJESTA, TAMNICE I MUČILIŠTA Srbe hvatali po ulicama i kućama, zatvarli ih u kaveze sa životinjama

ALOONLINE.BA | Vijesti ∙ 03.02.23 14:22 ∙ 0

Mapirana su 322 mjesta u 15 opština i gradova u BiH u kojima su tokom rata sredinom devedesetih godina prošlog vijeka tamničeni i mučeni vojnici i civili srpske nacionalnosti

FOTO: Printscreen

„Ljudi su hvatani po ulicama, odvođeni iz svojih domova, mučeni glađu i žeđu, tjerani da jedu čak i vlastite dijelove tijela te zatvarani su u kaveze sa životinjama“, pričaju za „Nezavisne novine“ logoraši koji su preživjeli ove strašne torture.

Lista mjesta na kojima su bili logori nije potpuna, kazali su iz Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica, a ono što je do sada preliminarno targetirano na bazi svjedočenja zatvorenika te podataka zvaničnih institucija jesu prijeratne opštine Bihać, Bosanska Krupa, Bratunac, Brod, Vlasenica, Derventa, Doboj, Zvornik, Modriča, Orašje, Odžak, Srebrenica, Ugljevik i Šamac, te pet gradskih i pet prigradskih opština u Sarajevu.

Anđelko Nosović, predsjednik Saveza logoraša Republike Srpske, kaže da su, prema podacima Saveza, u BiH tokom proteklog rata bila ukupno 523 logora u kojima su zatvarani i mučeni Srbi, a da će slično pokazati i podaci koje na kraju budu prikupile i druge institucije i udruženja.

„U bivšoj Jugoslaviji je bilo 778 logora za Srbe. U BiH su bila 523 logora, a od toga samo u Sarajevu, u samom gradu, 126. To pokazuje kolika je bila mržnja prema srpskom narodu te koliko je bilo volje i želje da se naš narod protjera s ovih prostora i da se narod zatvori i uništi. Samo kroz logor ‘Tarčin’ je prošlo 600 ljudi, sve civili, djeca i starci koji su uhvaćeni u svojim kućama“, poručuje Nosović, koji je posebno ogorčen što je rijetko ko odgovarao za stradanje srpskog naroda.

„Bili smo osuđeni čim smo identifikovani kao Srbi. Oni sada prave alibije za to što su uradili, poput slučaja ‘Mahmuljin’, jer je sud dozvolio da taj čovjek koji je optužen ode u Tursku i da se ne vrati. Ili ih samo osude na godinu ili dvije kako bi okajali grijehe“, kaže Nosović.

Iz Udruženja žena žrtava rata Republike Srpske navode da je kompletan plan zatočeništva unaprijed pripreman od strane Armije RBiH, te HVO-a.

„U BiH sada postoji 130 opština pa podijelite broj logora po tome. Zamislite, to praktično znači da je u svakoj opštini bilo po pet-šest logora za Srbe. Mi se trudimo našim svjedočenjima, knjigama, da bar bilo šta dokažemo o tim mjestima. Koliko znam, samo u tuzlanskoj regiji je bilo 127 mjesta za mučenje, što u Živinicama, Lukavcu… Nikad niko to nigdje ne spominje. Unaprijed je pripremljeno ko će biti krivac, ko genocidan, a ko heroj, odnosno žrtva“, poručuje za „Nezavisne novine“ Božica Živković Railić, predsjednica Udruženja.

Ona navodi da je ovakva „pravda“ neodrživa.

„Decenije prolaze, mnoge istine se neće nikad saznati. Mnoga mjesta mučenja su zatrpana, kao da niko nikada tu nije bio“, navodi Živković Railićeva.

Uskoro bi trebalo da krene i mapiranje ostalih poznatih lokacija, koje će obuhvatiti mjesta zatočenja u banjalučkoj Krajini, zapadnoj Krajini, sjeveroistočnoj Bosni, srednjoj Bosni, gornjem Podrinju, kao i u Hercegovini.

„Sve lokacije su identifikovane i mapirane na osnovu svjedočanstava preživjelih zatočenika, te prema službenim izvještajima, izjavama svjedoka, medicinskoj dokumentaciji, dokumentaciji Crvenog krsta, kao i podacima neprijateljskih snaga Armije RBiH, Hrvatskog vijeća odbrane i Hrvatske vojske, kao i presudama pred domaćim pravosuđem“, kazao je Milorad Kojić, direktor Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica.

Kojić je istakao da je Centar došao i do podatka o postojanju takozvanih pokretnih logora, kao što je to bio slučaj u selu Žeravac, opština Derventa, gdje su logoraši držani u kamionima i autobusima, kao i u naselju Hrasnica, opština Ilidža, gdje su bili zatvoreni u kontejneru za skladištenje južnog voća.