Isto važi i za troškove života. Pitanje je - koje zemlje nude najviše plate i gdje su te plate zaista najvrijednije?

Najrelevantniji indikator koji se koristi je prosječna prilagođena bruto plata zaposlenog sa punim radnim vremenom, koju godišnje izračunava Eurostat, a „Juronjuz“ pretvara u mjesečne iznose.

Danska je jedina zemlja pored Luksemburga koja je prešla prag od 5.000 evra, sa prosjekom od 5.634 evra. Slijede Irska (4.890 evra) i Belgija (4.832 evra), a u grupi zemalja sa platama iznad 4.000 evra nalaze se Austrija (4.542 evra), Njemačka (4.250 evra) i Finska (4.033 evra).

Deset zemalja ispod 2.000 evra


Od 26 analiziranih članica EU (bez Holandije, zbog nedostajućih podataka), čak deset zemalja ima prosječnu platu manju od 2.000 evra, a u četiri zemlje plata je ispod 1.500 evra.

Poljska je blizu te granice sa 1.505 evra, dok su Rumunija, Grčka i Mađarska u rasponu od oko 1.400 evra.

Među četiri najveće ekonomije EU, Njemačka prednjači sa 4.250 evra, a slijedi je Francuska (3.555 evra). Italija (2.729 evra) i Španija (2.716 evra) su ispod prosjeka EU za više od 400 evra.

Holandija, iako nije uključena u analizu Evrostata, ima platu od 4.629 evra prema drugim izvorima.

Turska ima najnižu prosječnu platu u Evropi – samo 873 evra, što je ispod psihološkog praga od 1.000 evra.

Prosječna plata u EU prema PPS-u je 3.155 evra. Najviša je u Luksemburgu (4.479 evra po PPS), zatim slijede Belgija (4.038 evra), Danska (3.904 evra), Njemačka (3.898 evra) i Austrija (3.851 evro).

Zašto su plate veće u nekim zemljama?


Stručnjaci ističu da su produktivnost i pregovaračka moć radnika ključni faktori.

Dr Sotirija Teodoropulu iz Evropskog sindikalnog instituta navodi da zemlje sa većim industrijskim ili finansijskim sektorom, kao i visokom tehnologijom, bilježe veću produktivnost i, shodno tome, veće plate.

Takođe, institucije tržišta rada i snaga sindikata igraju glavnu ulogu u raspodeli prihoda, prenosi Alo.rs.