UOČI GODIŠNJICE BOMBARDOVANJA NATO Broj indirektnih žrtava rapidno se povećava

Prvi izbačeni smrtonosni tovari zločinačkog pakta predvođenog američkim bombarderima odnijeli su i prve žrtve – deset nedužnih srpskih vojnika, čiji je jedini „grijeh“ to što su u zlo vrijeme i bez ikakvog upozorenja bili zaduženi za obezbjeđenje telekomunikacionog tornja na Zlovrhu kod Rogatice.

Koji dan kasnije, na saobraćajnici nadomak Vogošće, u automobilu, bjelosvjetske plaćene ubice „odabrale“ su brata i sestru, Radenka i studenticu Radmilu Galinac. Vraćali su se iz Vojkovića sa četerdesetodnevnog pomena bratu Radovanu.

Dvije sedmice neprekidno, kružili su zlokobno i „birali“ predajnike, kasarne, mostove, puteve, rezervoare za vodu… Ispuštali smrtonosni teret.

– Ciljeve su neselektivno birali, tako da su, između ostalog, bombardovali bolnicu Žica u Blažuju, bolnicu na Palama u Kasindolu, ambulante u Lukavici i Vrbljanima kod Ključa – kaže ministar rada i boračko-invalidske zaštite Republike Srpske Duško Milunović.

Branislav Ilić, koji je u vrijeme NATO bombardovanja bio novinar i direktor SRNE istakao je da kada je emisioni sistem potpuno uništen, javio se čudesan entuzijazam, kao i inat da se ne poklekne već nastavi boriti.

– Nakon prvog dana bombardovanja, nakon što su gotovo svi mediji prestali sa radom, shvatili smo da se moramo snalaziti na drugi način. Tada se rodila ideja da se povežemo putem radio veze pa smo postavili antene i predajnike i već sljedećeg dana imali smo uvezane sve dopisnike iz značajnijih gradova Srpske – prisjetio se Ilić.

Palo je više od 1.000 avio bombi i u njima 100 tona eksploziva – od čega tri tone, ispostaviće se kasnije, osiromašenog uranijuma.

Pakao NATO-ovog „milosrđa“, preživio je Željko Samardžić. Međutim, koju godinu kasnije počeo je pakao borbe sa karcinomima različite vrste bez međusobne poveznice, osim one uzročne – radioaktivnih čestica – što je dokazano na Institutu u Vinči.

– Dobio sam tri raka – debelog crijeva, nadbubrežne žlijezde i glave. Liječio sam se i uz pomoć ljekara, Božje volje i lične snage. I evo, uspio sam, ostao živ da svjedočim o posljedicama bombardovanja osiromašenim uranijumom – naglasio je Samardžić.

On trenutno ne može ni da svjedoči. Opaka bolest napala ga je i četvrti put. I dok Željko ponovo bije životnu bitku, pet od 17 saboraca, koji su s njim bili u vrijeme kontaminacije, već ju je izgubilo.

Doktor Slavko Ždrale, bivši direktor Bolnice „Srbija“, ističe da je postotak povećanja malignih obolenja, pogotovo respiratornih puteva, digestivnog sistema, urogenitalnog sistema i bolesti krvi, enormno povećan.

Od 2005. do 2015. godine gotovo udvostručen sa zastrašujućom tedencijom daljeg rasta. Najtragičniji podaci odnose se na stanovništvo Hadžića koje je izbjeglo u Bratunac. „Milosrdni NATO anđeli“ na Hadžiće su sručili 2.000 razornih bombi. Osam godina kasnije, eksperti Ujedinjenih nacija u Hadžićima su izmjerili radijaciju čak 2.000 puta veću od dozvoljene.

– NATO koji je u svojim osnivačkim aktima definisan kao odbrambenog karaktera, prvi put se stavio na stranu jedne od zaraćenih strana i na taj način dao vjetar u leđa pripadnicima Armije BiH, kao i u zapadnokrajiškim opštinama združenim akcijama tzv. Armije BiH i HVO-a – ističe direktor Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica Milorad Kojić.

On je dodao da je na ovaj način omogućena prednost bošnjačkim i hrvatskim jedinicama, koje su krenule u opštu ofanzivu na srpske položaje, što je, u krajnjem slučaju, dovelo do masovnog progona Srba sa okupiranih dijelova teritorije Republike Srpske.

Trpjeće Srpska i njeni naraštaji još dugo nasljeđe NATO “demokratskog“ bombardovanja. Јer, nauka kaže da je za djelimičnu razgradnju osiromašenog uranijuma potrebno stotine godina. Trpjeće, ali zaboraviti neće – zločince supersoničnih eskadrila i „šatl“ plaćene ubice!