BIZARNA VJENČANJA U BANJALUCI Indijci se ženili Litvankama koje nikada nisu vidjeli: Svih 17 brakova sklopio isti matičar

ALOONLINE.BA | Vijesti ∙ 09.04.24 21:08 ∙ 0

Jedan od ovih brakova izazvao je međunarodni skandal

PIXABAY

Za četiri godine 17 Indijaca se u matičnom uredu u Vrbanji u Banjaluci na neviđeno oženilo Ukrajinkama, Litvankama, Kazahstankama, a jedan od ovih brakova izazvao je međunarodni skandal.

Ovu je priču prije tačno 10 godina razotkrio “EuroBlic” i ona je zatalasala region. Mnogi je i danas pamte ova bizarna vjenčanja i pitaju se da li bi se ovakav scenario mogao ponoviti.

Ispostavilo se da nijedan od 17 mladoženja iz Indije nije nikad kročio u Banjaluku, niti stao pred matičara u Vrbanji. Sa mladenkama, najčešće njemačkim državljankama, porijeklom iz zemalja bivšeg SSSR-a ili Azije, koje takođe nemaju nikakve veze sa Banjalukom i BiH, brak su sklapali preko punomoćnika.

Svih 17 brakova je sklopio isti matičar, a na svim vjenčanjima pojavljivali su se sudski tumač iz Banjaluke Mira Marinković i njen suprug Miroslav, i to kao prevodioci, punomoćnici, kumovi, ili čak u više uloga istovremeno.

Dežurni kum ispred mjesne prodavnice

Nepoznatim Indijcima je nekoliko puta kumovao i izvjesni Milan iz Debeljaka, koji je, kako su tada pričali mještani, pred lokalnom prodavnicom čekao da ga “pozovu za kuma”. Za ova bizarna vjenčanja javnost je prvi put saznala 2012. i to zahvaljujući pisanju njemačkih medija.

Tada je minhenski Zidojče Cajtung objavio da su njemačku državljanku, koju su nazvali pseudonimom Ana, 2008. u Banjaluci bez njenog znanja i pristanka udali za Indijca. Sudski vještak u Minhenu je utvrdio da je njen potpis bio falsifikovan, a „mladenka“ je dokazala da na dan vjenčanja nije bila u Vrbanji, nego na poslu u Njemačkoj.

Mediji u Republici Srpskoj su tada prenijeli da je navodna Ana Banjalučanka, ali „Euroblic“ je 2014. otkrio da se ustvari radi o Ludmili Z. iz Kazahstana, državljanki Rusije i Njemačke, i da njen slučaj nije jedini. Matična knjiga vjenčanih u Vrbanji bila je puna živopisnim imena.

Ludmila zvana Ana je priznala da je 2008. „tražila partnera preko ilegalnih agenata za upoznavanje“, te da je zbog toga „jednoj čistačici na željezničkoj stanici u Minhenu dala svoj pasoš da ga iskopira“!

Da li je Ludmilin pasoš umjesto u kopirnicu stigao pred matičara u Vrbanji, gdje se druga žena predstavila kao ona, i ko je organizovao ovo i slična vjenčanja? Na ova pitanja trebalo je da odgovori istraga, ali je ona završena prije nego što je počela.

Matičar umro, slučaj storniran

– Matičar, koji je sklopio ovaj brak, 2013. je preminuo, pa istraga nije ni otvorena – potvrđeno je 2014. “EuroBlicu” iz Okružnog tužilaštva Banjaluka.

Sa istim obrazloženjem slučaj je ekspresno zataškan i u Gradskoj upravi. Matičar, koj je do marta 2012. službovao u Vrbanji, kako je tada pisao “EuroBlic” pozivajući se na izvore iz Gradske uprave, “nije bio naročito vješt u svom poslu”. U Banjaluku je izbjegao iz Bihaća, a posao je, kao izbjeglica i otac poginulog borca, navodno, dobio po preporuci Slobodana Gavranovića iz SNSD, koji je bio predsjednik Skupštine grada.

Bilo kako bilo, prije 10 godina je iz Gradske uprave “EuroBlicu” i zvanično potvrđeno da je od 2007. do 2012. je “sklopljeno 17 brakova gdje su oba bračna druga bili strani državljani, a jedan od bračnih drugova nije bio fizički prisutan”.

Potvrdili su da se na tim vjenčanjima, kao punomoćnik 14 puta pojavio Miroslav Marinković, a tri puta Mira Marinković.

U principu, organizovanje ovakvih vjenčanja nije nezakonito. Po zakonu, u RS se mogu vjenčati ljudi iz bilo kog dijela svijeta, ukoliko ispunjavaju propisane uslove. Vjenčanje je, uz posebno odobrenje, moguće i kada je jedno od mladenaca odsutno, pod uslovom da pošalje dokumente ovjerene u sudu ili kod notara i da obezbijedi punomoćnika.

Ipak, upućeni sumnjaju da se u slučaju ženidbe 17 Indijaca u Vrbanji radi o fiktivnim vjenčanjima, organizovanim na relaciji Minhen – Banjaluka, s ciljem da se “mladoženje” dokopaju pasoša EU.

BONUS VIDEO: